Onze gastblogger Gwendolynn deelt haar verhaal! Gwendolynn was 20 toen ze zwanger raakte. Na een miskraam kreeg ze te horen dat ze op natuurlijke wijze geen kinderen meer kon krijgen.
Het is niet niets als je te horen krijgt dat je in de overgang bent. Al helemaal niet als je dit te horen krijgt als je 20 jaar bent..
Ik had alles wat mijn hartje begeerde; een superlieve vriend, 2 katten en een hond. Huisje, boompje, beestje! Samen hadden wij het al over kinderen gehad want in mijn onderbuik wist ik het zeker: met deze man wil ik kinderen krijgen! Na 6 maanden was het dan zover, niet verwacht maar toch gebeurd.. ZWANGER! Helaas eindigde de zwangerschap na 3 weken in een miskraam. Ik was er kapot van.
Na mijn miskraam bleef ik maar buikpijn houden en na 2 weken ben ik toch maar naar de dokter gegaan. De dokter stuurde me door naar de gynaecoloog, alles was mooi schoon maar hij wilde toch graag dat ik bloed zou laten prikken. Zo gezegd, zo gedaan en na 2 weken volgde de uitslag. Ik werd naar binnen gevraagd en kreeg vervolgens de klap van mijn leven; mij werd verteld dat ik in de overgang was. Het was alsof de grond onder mijn voeten weg viel. De eerste vraag die ik stelde was of ik nog wel kinderen zou kunnen krijgen? Nee, antwoordde de dokter.. NEE?! Hoe dan? Ik ben 20 jaar en in de bloei van mijn leven!
Verschrikkelijk verdrietig kwam ik naar buiten en mijn vader ving me op. Nu moest ik het mijn vriend nog vertellen. Ik belde hem op en kwam bijna niet uit mijn woorden. Mijn vriend reageerde heel lief en zei: ‘schatje we komen hier samen wel doorheen!’ Dit verzachtte de pijn enigszins. Toch wilde ik wel een second opinion en dus ging ik naar het EMC waar ik een cola screening deed. Vol hoop kwam ik voor de uitslag, maar helaas was de boodschap hetzelfde: ik zat in de overgang.
Maar ik nam met nee geen genoegen en dus ging ik op zoek. Ik vond een kliniek en ik kon 3 maart 2012 terecht voor een intake. We kwamen in het programma terecht van “geven en nemen” (dit is dat je iets geeft en daar ook weer iets voor terug krijgt). In 3 maanden kon er één terugplaatsing geregeld worden. We waren dolgelukkig met deze mogelijkheid! Na gestart te zijn met de hormonen kregen we tijdens onze vakantie in België het telefoontje dat er 2 eitjes goed waren bevrucht en 1 daarvan supergoed was en teruggeplaatst kon worden!
Zonder er ook maar één seconde over na te denken zei ik dat we er de volgende dag zouden zijn. Dolgelukkig reden we er in 3 uur heen. De terugplaatsing was zo gedaan. Het enige dat ik mee kreeg was dat ik goed moest rusten. Maar ik zou ik niet zijn als ik alles al gegoogled had en dus heb ik me toen ik thuis kwam warm aangekleed, de cola laten staan en ben ik meteen foliumzuur gaan slikken. Na 2 weken mocht ik testen. Bibberend van de zenuwen deed ik de test en binnen 30 seconden kreeg ik het verlossende antwoord: ZWANGER!! Ik kon niet anders dan gillen, ik was zo verschrikkelijk blij! De dagen erna deed ik telkens nog een test, was het nog steeds zo!? Natuurlijk was het nog zo. Ik had geen pijn, geen bloedverlies niets maarja ik was hier zo nieuw mee. Na 4 weken kregen we de eerste echo voor de bevestiging. Jahoor, 6 weken zwanger en een kloppend hartje! Dolgelukkig!
De zwangerschap verliep verder normaal. Met 20 weken zijn mijn vriend en ik in het huwelijksbootje gestapt, niets fancy maar dat maakte mij helemaal niet uit. Ik trouwde met mijn beste vriend, mijn maatje! Met 38 weken en 5 dagen ben ik ingeleid omdat mijn bloeddruk te hoog werd en met 39 weken precies is ze geboren, onze mooie dochter! Wauw, wat een gevoel! We mochten haar de dag erna mee naar huis nemen. Nu 2 jaar later is ze een lekker druk en superlief meisje die enorm meeleeft met mens en dier. Ze is mijn licht in de duisternis samen met mijn man! Mijn man ben ik enorm dankbaar dat hij deze weg met mij wilde bewandelen. Zonder mijn man had ik hier nu niet zo sterk gestaan!